νούθος

νοῡθος και νουθός, ὁ (Α)

ισχυρό χτύπημα τού ποδιού («νοῡθος δὲ ποδῶν ὑπόδουπος ὀρώρει», Ησίοδ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ., κατά μία άποψη, συνδέεται με τη γλώσσα που παραδίδει ο Ησύχιος νυθόν

ἄφωνον, σκοτεινόν, νυθῶδες

σκοτεινῶδες και ανάγεται σε ΙΕ ρίζα *sneudh- «ομίχλη, σκοτεινός» (πρβλ. λατ. nubes «σύννεφο», γαλατ. nudd)].